Lünersee

Dag 11 Lünersee
Woensdag 17 september 2014

Zoals elke ochtend lagen vanochtend de broodjes om half 8 al weer klaar. Die Elisabeth is er maar mooi druk mee. De lucht is strak blauw. Hoe is het toch mogelijk? Waarom hebben wij zoveel geluk? Deze mooie dagen kunnen ze ons in ieder geval niet meer afnemen.
We doen heerlijk rustig aan. Beetje krantje lezen via internet, spelletje, ontbijten en aankleden.
We besluiten om vandaag naar de Lünersee te gaan. Ook hier ga je dan weer met een gondel naar boven over een mooie afgrond. Martin vindt het niet echt super, maar hij doet het toch maar. Als we aankomen is het net middagpauze. Dat wisten we wel. Maar lekker buiten zitten in het zonnetje is ook niet verkeerd. De eerste tocht naar boven is dan ook een volle. We zitten als sardientjes in een blikje. Hoeven we ons niet vast te houden, omvallen doen we niet. Zo heeft elk nadeel wel zijn voordeel!
Boven aangekomen merken we dat we inderdaad op bijna 2000 meter hoogte zijn. Het is hier beduidend frisser en het waait ook meer. Je kunt hier om het stuwmeer heen lopen. Het is een prima pad. Alleen linksom ga je gelijk de hoogte in en is het daarna vlakker, rechtsom heb je dus de hoogte aan het eind van de tocht. Daarom kiezen we eerst voor de hoogte, zodat we aan het einde van onze wandeling die inspanning niet meer hoeven te leveren.
De bergen hier zijn heel erg indrukwekkend. Enorm. We nemen de tijd en pakken twee keer een bankje om alle indrukken op ons in te laten werken en om te genieten van de omgeving. De laatste gondel naar beneden vertrekt om 17.00 uur, we hebben dus ruim de tijd.
Ook genieten we van de prachtige flora. Hier is dat toch weer anders dan in Nederland. Aan het einde van de wandeling drinken we nog een lekkere mok chocolademelk in de Douglashütte. Hierna gaan we weer met de gondel naar beneden. Dat niet iedereen dit tochtje een feestje vindt, bleek wel uit de uitspraak van een mevrouw in de gondel: Es wird mir schlecht. Ze trok ook helemaal bleekjes weg. Maar ook zij heeft het overleefd.
Nog een klein eindje lopen naar de auto en toen met de auto terug naar het appartement. Dit is een kleine 6 km. Dus niet ver.
Toen nog gauw even een stukje vlees voor vanavond bij de Spar gekocht. Toen we “thuis” kwamen stond Elisabeth met haar kleindochter Elena buiten het gras te maaien. Nog even gezellig met haar gekletst over van alles en nog wat en toen naar binnen. Nog even op het balkon gezeten voordat ik met eten koken ben begonnen. Na het eten verder met deze verslagen. Het is half 10 als ik de laatste hand leg aan dit verslag. Zo zijn jullie allemaal van onze belevenissen op de hoogte.

Mooi weer groeten van ons twee.