dag 15 Mayrhofen Ahornbahn

Dag 15 Gerlosberg – Mayrhofen Ahornbahn
Volgens de weersvoorspellingen zou het vandaag weer mooi weer worden. Nu dat was ook zo, we werden gewekt met een lekker zonnetje in onze slaapkamer. Daarom maar weer op tijd opgestaan. En redelijk snel ontbeten. Gisteren hebben we van de collega de tip gekregen om als we met de Ahornbahn naar boven gaan, daar naar de Edelhutte te lopen. Dus dat is het plan voor vandaag.
En omdat de bahn in principe maar elk half uur gaat en pauze heeft van 12 tot 1 uur, vertrekken we om half 11 met de auto richting Mayrhofen. Onze Duitse buren gaan ook met de Ahornbahn en zijn ook bezig de auto in te pakken. Alleen zij hebben als doel de Filzenkogel met kruis. Als de buurman ons doel hoort, vertelt hij nog wel even dat dat wel een lastige tocht is. Wij zullen wel zien wat het wordt.
Eenmaal aangekomen bij de bahn is het ondertussen 11 uur geweest. En als we in willen stappen is de gondel vol en vertrekt zonder ons. Vanwege de drukte gaat hij vaker, dus 10 minuten later kunnen wij. Ook onze buren staan bij ons in de gondel. Dit is niet zomaar een gondel, het is er een waar wel 150 mensen in kunnen. Dat kun je je eigenlijk niet bedenken, een aantal bussen onder aan een kabel en dan vele meters boven de grond. Dat dit technisch allemaal mogelijk is. Na ongeveer 10 minuten komen we veilig boven aan. De zon schijnt wel, maar boven waait het als een gek.
Toch besluiten we wel de tocht naar de Edelhutte te maken. Het eerste deel van de route gaat goed. Het tweede deel is wat smalletjes en redelijk dicht langs de “afgrond”. Dit vindt Martin niet echt fijn, maar hij doet het toch maar. Het laatste deel is het lastigste, niet qua afgronden ofzo, maar wel qua stijging. Maar uiteindelijk redden we het alle twee. Dit geeft echt een kik. Qua meters omhoog is het van 1960 meter naar 2283 meter niet echt spectaculair, maar voor ons Hollanders toch wel net iets anders. Hier bij de hut waait het ook als een gek, je moet bijna bang zijn dat je zelf weggeblazen wordt. Toch nemen we hier buiten iets te eten, Martin een lekker bordje met Erbsensuppe met worst, Christine een broodje met een glaasje appelsap. Voordat we teveel afkoelen, beginnen we weer aan de tocht naar beneden. Hiervoor nemen we de andere route. Het is trouwens best druk, veel mensen maken de tocht naar de Edelhutte. Dus onderweg moeten we of uitwijken voor tegenliggers of voor mensen die ons inhalen. Maar dat mag de pret niet drukken.
Om ongeveer kwart over drie zijn we weer terug bij het bergstation. Volgens de kaartjes zou je over deze route ca. 3,5 tot 4 uur moeten doen. Al met al hebben wij er iets meer dan 3,5 uur over gedaan, dus zo slecht nog niet. En dat voor een mittelschwere tocht.
Ook bij het bergstation waaide het nog steeds erg hard, we hebben daar boven nog even snel rondgekeken (panorama Stilluptal) en zijn toen ook maar gelijk met de “gereedstaande” gondel naar beneden gegaan. Om ongeveer 4 uur waren we beneden. Hier was het warm (21,5 graden) en geen wind. Hierna zijn we moe en voldaan teruggereden naar het appartement.
Daar is Martin nu aan het uitrusten van de geleverde inspanningen en is Christine bezig met de (achterstallige) verslagen. Nadat dit verslag geplaatst is, zijn we weer bij. Ook morgen wordt het nog mooi weer. Het is de bedoeling dan met de Isskogelbahn bij Gerlos omhoog te gaan. Of het dit plan ook geworden is, lezen jullie een volgende keer.