dag 16 Schwarzachtal

Dag 16 Gerlosberg – Schwarzachtal
Vanochtend eerst lekker rustig aan gedaan. Het plan was naar de Isskogelbahn in Gerlos te gaan. Deze heeft geen middagpauze dus wat dat betreft hadden we geen belemmeringen. Na het ontbijt (tevens brunch) zijn we om half 1 weggereden. Dit was wel een beetje aan de late kant voor de wandeltocht die we eigenlijk wilden maken. Maar we zouden terug lopen dus daarom geen beperkingen qua tijdstip om terug te zijn. Het enige dat telde was de afspraak met de collega van Christine. We hebben namelijk om 7 uur afgesproken om in het Alpenhof te gaan eten. Maar dat moest gaan lukken.
Om klokslag 1 uur waren we bij de gondellift. Wat ons bevreemdde was dat de gondels stilstonden. Misschien wel niet zo druk en dan alleen lopen bij vraag. Nu wij alles gepakt en naar de gondel. Komen we daar, gaat hij niet omdat het te hard waait. Voor ons gevoel viel dit wel mee, maar misschien is het boven op de berg wel erger. Ja, en nu waren we daar. Wat nu dan te doen? \
Op de weg naar Gerlos toe, had Christine een bord gelezen dat schreef dat er een wandeling mogelijk was naar de Schwarzachalm en dat die 40 minuten zou duren. Dus heen en terug een krappe anderhalf uur. Gezien de wolken die overgingen leek ons dit wel een goed alternatief. Dus terug richting Zell am Ziller op zoek naar dat bord. Na even rijden hadden we het bereikt. Daar de auto geparkeerd en al onze spullen gepakt.
De weg liep langzaam omhoog en langs de rivier. Je had een prachtig uitzicht op de bergen en het dal. We liepen als zo vaak deze vakantie tussen de koeien door. En rustig was het ook. Een enkele wandelaar kwam ons tegemoet. Dat de gondel niet ging, begrepen we nu. Op sommige punten waaide het door dat dal zo hard, dat we bijna niet vooruit kwamen.
Na ongeveer een half uur “sappelen” (tegen de wind in en bergop) kwamen we een mooie boomstam over de rivier tegen. Hij had zelfs een leuning. Dit vond Christine wel een mooi fotomoment. Dus zij op de stam voor de foto, goed vasthouden aan de leuning anders werd ze in het water geblazen. Martin in actie als de fotograaf met de pet. En ja, toen de foto klaar was, was de pet weg. Een windvlaag pakte hem van Martins hoofd en liet hem in de rivier verdwijnen. En dat was nog wel zijn mooie pet uit Amerika. Samen hebben we nog een tijdje gezocht, maar helaas zonder resultaat. Moeten we toch nog maar een keer richting Amerika!
Na dit intermezzo zijn we verder gelopen tot we bij het Jausenstation kwamen. Hier hebben we heerlijk op het terras gezeten en wat gegeten en gedronken. Ook hebben we ons uitgeleefd met foto’s maken. Er hingen namelijk een aantal voederhuisjes waar mezen en een boomklever zich tegoed deden aan het zaad dat erin zat. Het resultaat van de foto’s mag er wezen.
Hierna hebben we de tassen maar weer gepakt en nog een eindje over de alm gelopen. Hier zijn de koeien al weg, de hutten staan leeg. Misschien wel de koeien die we afgelopen zaterdag hebben zien lopen. Ondertussen was de hemel al helemaal dichtgetrokken en begon het te regenen. Wel zo dat we toch maar besloten regenkleding aan te doen. Al lopende werd het weer droog en kregen we het zelfs weer warm. Op de terugweg keken we ook nog steeds uit naar Martins pet. Maar helaas hij was nergens aan een uitsteeksel blijven hangen, tenminste wij hebben het niet gezien.
Ondertussen was het al weer 4 uur toen we bij de auto kwamen. De collega had onderweg ge-sms’t dat het eten later werd en of wij dat een probleem vonden. Nu wij niet, dus afgesproken dat we tegen achten bij Alpenhof zouden zijn. Dit betekende dat wij ook nog even de tijd hadden om ons op te frissen. Dit hebben we ook lekker gedaan toen we weer in het appartement waren.
Na de opfrisbeurt hebben we lekker rustig gedaan. Tegen achten waren we zoals afgesproken bij Alpenhof. Hier hebben we gezellig met elkaar gegeten. Uiteindelijk was het half 11 geweest toen we ons appartement weer opzochten. Hier werden we nog opgewacht door Anneliese, ze had nog een paar verse eitjes voor ons en verse melk. Wat worden we toch goed verzorgd. Verder hebben we toen afgesproken dat we morgenmiddag Kaffee mit Kuchen gaan eten. In principe met alle gasten. Of we daar een probleem mee hebben. Nu wij absoluut niet, hoe meer mensen hoe meer vreugd! Hierna hebben we gauw ons bedje opgezocht.