Golmerbahn bergstation - Lindauer Hütte - Latschau
Door: purg
Blijf op de hoogte en volg Christine
23 September 2014 | Oostenrijk, Bludenz
Dag 17 Golmerbahn – bergstation Grüneck – Lindauer Hütte – Latschau
Dinsdag 23 september 2014
Mensen je gelooft het of niet maar de weergoden zijn met ons. Toen we vanochtend om half 8 wakker werden, leek het of de bergen gouden toppen hadden. De zon scheen prachtig op de met poedersneeuw bedekte toppen. Wat een mooi uitzicht. En de lucht was strak blauw, geen wolkje te bekennen. Dus we hebben vandaag snel ontbeten en aangekleed. We zaten om 10 uur in de auto. We wilden weer naar de Golmerbahn, waar we zaterdag ook geweest waren. Toen zijn we niet naar de Lindauer Hütte gelopen omdat we het weer niet vertrouwden. Nu vandaag hebben we er alle vertrouwen in.
Al was het frisjes, de thermometer in de auto gaf 3 graden aan, dit weerhield ons niet. Hiervoor hadden we allerlei laagjes kleding aan. Dus als het warmer werd, kon er zo iets uit.
De auto hebben we nu boven bij het Staubecken in Latschau geparkeerd. Mochten we te laat met de wandeling klaar zijn, zodat we niet meer met de gondellift naar beneden kunnen, hoeven we de laatste etappe niet meer te lopen.
Om ongeveer half 11 zaten we in de lift naar boven. Wat een prachtig uitzicht op de besneeuwde toppen van de bergen. Tegen 11 uur waren we helemaal boven. En ja mensen daar lag sneeuw. Wat een belevenis. De eerste herfstdag en dan wandelen door sneeuw.
We zijn snel op pad gegaan. De route naar de Lindauer Hütte was goed te doen en heel erg mooi. Blijkbaar ook geliefd, want we waren absoluut niet de enige mensen die dit doel hadden. We liepen in optocht er naar toe. Tegen kwart voor 1 waren we er.
Hier hebben we heerlijk buiten in de zon gezeten en genoten van typisch Oostenrijkse Kaiserschmarren (soort stukjes pannenkoeken) met een heerlijke kop warme chocolademelk. Dit hadden we na onze inspanningen wel verdiend.
Tegen kwart voor 2 zijn we hier weer vertrokken. Het plan was om via de Untere Spora Alpe en Wachters Dieja naar het middenstation Matschwitz van de gondelbahn te gaan. En dan met de gondel naar beneden. Op de één of andere manier hebben we na de Untere Spora Alpe de afslag naar Wachters Dieja gemist. We kregen nog wel een afslag maar dan duurde het van daar nog ruim 1 uur naar Wachters Dieja en nog ruim 2 uur naar het middenstation. En ondertussen was het al half drie. En aangezien de liften er tegen ongeveer 5 uur mee ophouden, durfden we dit niet meer aan. Stel je voor dat je de lift mist, dan moeten we nog de hele weg naar beneden lopen. En of onze beentjes en voetjes dat dan nog leuk vinden, ik denk van niet. Daarom hebben we maar besloten vanaf hier naar Latschau te lopen. Dan zijn we niet meer afhankelijk van een lift en hebben we de tijd aan onszelf.
Het pad was prachtig en onderweg hoorden we opeens hoge kreten. Dit moesten Murmeltiere zijn. En inderdaad na goed kijken zagen we er een aantal. Dit geluid maken ze als ze elkaar waarschuwen voor gevaar. Misschien zagen ze ons daarvoor aan. Ik kan me er iets bij bedenken. Maar ook zagen we op dat moment een ree met twee jongen. Prachtig hier zo in de bergen. Deze beestjes zijn heel wat handiger in het in de bergen lopen, dan dat wij zijn.
Na dit schouwspel zijn we weer langzaam verder gelopen. Na ongeveer 1 uur lopen hebben we nog even weer aangelegd. Dit keer bij het Gauertal Haus. Hier hebben we een Radler genomen, Martin een grote, Christine een kleine. Verschil moet er zijn per slot van rekening. We zijn er nu wel achter dat de Radler lang niet overal hetzelfde smaakt. Soms is het net gewoon bier, soms smaakt het als de Radler thuis. Maar als je dorstig bent, smaakt alles;). Nadat de glazen leeg waren en we de kelner nog even de foto's van de sneeuw boven hebben laten zien (hij wist dit niet), zijn we weer verder gelopen. Tegen ongeveer half vijf waren we weer terug bij de auto. Hier hebben we nog even weer staan kijken bij de stausee. Ze zijn nog steeds bezig met het schoonmaken. Dit is een hele klus.
Vervolgens zijn we in de auto geklommen en teruggereden naar het appartement. Morgen zullen onze spieren wel antwoorden. We wachten af. Maar dat kan de pret niet drukken na deze prachtige dag. Voor de komende dagen hebben de weermannen nog steeds redelijk goede verwachtingen.
Wij wachten in spanning af.
Gegroet door de Brandnertaler klimgeiten
Dinsdag 23 september 2014
Mensen je gelooft het of niet maar de weergoden zijn met ons. Toen we vanochtend om half 8 wakker werden, leek het of de bergen gouden toppen hadden. De zon scheen prachtig op de met poedersneeuw bedekte toppen. Wat een mooi uitzicht. En de lucht was strak blauw, geen wolkje te bekennen. Dus we hebben vandaag snel ontbeten en aangekleed. We zaten om 10 uur in de auto. We wilden weer naar de Golmerbahn, waar we zaterdag ook geweest waren. Toen zijn we niet naar de Lindauer Hütte gelopen omdat we het weer niet vertrouwden. Nu vandaag hebben we er alle vertrouwen in.
Al was het frisjes, de thermometer in de auto gaf 3 graden aan, dit weerhield ons niet. Hiervoor hadden we allerlei laagjes kleding aan. Dus als het warmer werd, kon er zo iets uit.
De auto hebben we nu boven bij het Staubecken in Latschau geparkeerd. Mochten we te laat met de wandeling klaar zijn, zodat we niet meer met de gondellift naar beneden kunnen, hoeven we de laatste etappe niet meer te lopen.
Om ongeveer half 11 zaten we in de lift naar boven. Wat een prachtig uitzicht op de besneeuwde toppen van de bergen. Tegen 11 uur waren we helemaal boven. En ja mensen daar lag sneeuw. Wat een belevenis. De eerste herfstdag en dan wandelen door sneeuw.
We zijn snel op pad gegaan. De route naar de Lindauer Hütte was goed te doen en heel erg mooi. Blijkbaar ook geliefd, want we waren absoluut niet de enige mensen die dit doel hadden. We liepen in optocht er naar toe. Tegen kwart voor 1 waren we er.
Hier hebben we heerlijk buiten in de zon gezeten en genoten van typisch Oostenrijkse Kaiserschmarren (soort stukjes pannenkoeken) met een heerlijke kop warme chocolademelk. Dit hadden we na onze inspanningen wel verdiend.
Tegen kwart voor 2 zijn we hier weer vertrokken. Het plan was om via de Untere Spora Alpe en Wachters Dieja naar het middenstation Matschwitz van de gondelbahn te gaan. En dan met de gondel naar beneden. Op de één of andere manier hebben we na de Untere Spora Alpe de afslag naar Wachters Dieja gemist. We kregen nog wel een afslag maar dan duurde het van daar nog ruim 1 uur naar Wachters Dieja en nog ruim 2 uur naar het middenstation. En ondertussen was het al half drie. En aangezien de liften er tegen ongeveer 5 uur mee ophouden, durfden we dit niet meer aan. Stel je voor dat je de lift mist, dan moeten we nog de hele weg naar beneden lopen. En of onze beentjes en voetjes dat dan nog leuk vinden, ik denk van niet. Daarom hebben we maar besloten vanaf hier naar Latschau te lopen. Dan zijn we niet meer afhankelijk van een lift en hebben we de tijd aan onszelf.
Het pad was prachtig en onderweg hoorden we opeens hoge kreten. Dit moesten Murmeltiere zijn. En inderdaad na goed kijken zagen we er een aantal. Dit geluid maken ze als ze elkaar waarschuwen voor gevaar. Misschien zagen ze ons daarvoor aan. Ik kan me er iets bij bedenken. Maar ook zagen we op dat moment een ree met twee jongen. Prachtig hier zo in de bergen. Deze beestjes zijn heel wat handiger in het in de bergen lopen, dan dat wij zijn.
Na dit schouwspel zijn we weer langzaam verder gelopen. Na ongeveer 1 uur lopen hebben we nog even weer aangelegd. Dit keer bij het Gauertal Haus. Hier hebben we een Radler genomen, Martin een grote, Christine een kleine. Verschil moet er zijn per slot van rekening. We zijn er nu wel achter dat de Radler lang niet overal hetzelfde smaakt. Soms is het net gewoon bier, soms smaakt het als de Radler thuis. Maar als je dorstig bent, smaakt alles;). Nadat de glazen leeg waren en we de kelner nog even de foto's van de sneeuw boven hebben laten zien (hij wist dit niet), zijn we weer verder gelopen. Tegen ongeveer half vijf waren we weer terug bij de auto. Hier hebben we nog even weer staan kijken bij de stausee. Ze zijn nog steeds bezig met het schoonmaken. Dit is een hele klus.
Vervolgens zijn we in de auto geklommen en teruggereden naar het appartement. Morgen zullen onze spieren wel antwoorden. We wachten af. Maar dat kan de pret niet drukken na deze prachtige dag. Voor de komende dagen hebben de weermannen nog steeds redelijk goede verwachtingen.
Wij wachten in spanning af.
Gegroet door de Brandnertaler klimgeiten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
