dag 10

Verslag dag 10 Isle of Cumbrae
24 juni 2014, 32 jaar getrouwd.
Op deze heugelijke dag zijn we vroeg opgestaan. Zoals gisteren al gemeld gaan we vandaag naar Isle of Cumbrae. Het miezert enigszins maar dit laat ons niet weerhouden van ons plan. De voorspellingen waren inderdaad ’s ochtends bewolkt met ’s middags opklaringen. En daar geloven we in.
Om kwart voor 10 zaten we in de auto in zijn we richting Largs gereden. Een kleine 80 km waar je in Schotland zo meer als een uur over doet. Volgens de Tom Tom in dit geval 1 uur en 20 minuten. Onderweg regende het nog steeds een beetje, maar hoe dichter we bij ons doel kwamen hoe beter het weer werd. Toen we er om ongeveer kwart over 11 waren, hebben we de auto bij het veer op de parkeerplaats geparkeerd. En ondertussen was het dus droog. Om half twaalf hebben we het veer genomen. We hadden beiden onze rugzakken inclusief regenkleding etc. bij ons. Je weet per slot van rekening maar niet of het droog blijft. De overtocht duurt ca. 10 minuutjes. Niet lang dus. Het donkere weer had ook nog een voordeel. Het waaide namelijk bijna niet. Hierdoor hadden we de mazzel dat de dolfijntjes die hier voorkomen nu te zien waren. We werden erop attent gemaakt door een aardige medepassagier. Wel leuk om die beestjes in groepjes zo boven water uit te zien komen. Zo zie je maar, de uitspraak van Johan Cruijff blijft altijd waar. Elk nadeel heb z’n voordeel. Ook zo dus voor ons.
Toen we weer van boord waren, hebben we eerst even op het route bord gekeken over mogelijke wandelingen en de daarbij behorende afstanden. De route onderlangs het eiland was volgens dit bord een fietsroute en niet echt een wandelroute. Daarom hebben we dan ook maar afgezien van het lopen van deze “gele” route. De “rode” route werd nu ons doel. Via een mooie rustige weg (footh path) zijn we via de inner circle route en de glaidstone hill (hoogste puntje van dit eiland) naar Mill port gelopen. Boven op de top had je een prachtig uitzicht alle kanten op. Het was heel rustig. Alleen dieren (zoals een fazant, konijnen, schapen en koeien kwamen we tegen). Voordat we in het centrum van Mill port waren hebben we ook nog de Cathedral van Mill port aangedaan. Deze kon je van binnen ook bekijken. Op onze trouwdag hebben we zodoende dus ook nog de kerk bezocht. In het gastenboek hebben we nog even aangetekend dat we er geweest zijn. We konden daarin geen andere Nederlanders ontdekken. Wel bijzonder.
Mill port is de havenplaats op dit eiland. Verder is er op dit eiland weinig buiten een aantal boerderijen en een zeilschool.
Ondertussen waren we twee en een half uur verder en vonden we het leuk om fietsen te huren. Dan konden we de gele route doen. Zo gezegd zo gedaan, in Mill port werden fietsen gehuurd. En dus werd de gele route ons volgende doel. De hele weg hadden we zicht op de zee. Veel vogels en bloemen hebben we gezien. Het was erg rustig. Een enkele wandelaar, fietser of auto kwam je tegen. Het is duidelijk dat het toeristen seizoen nog niet begonnen is.
Onderweg zijn we nog een paar keer gestopt. Fotoshoots of verzorging van de inwendige mens. Na ongeveer twee uur (het was ondertussen kwart over vier) hadden we de ronde afgelegd en hebben we de fietsen weer ingeleverd. Vanaf hier was het volgens de mevrouw van de fietsverhuur nog 4 miles terug naar de ferry. Dit zou ongeveer anderhalf uur lopen zijn. We hebben in onderling overleg besloten dit maar te doen. We waren per slot van rekening zo goed bezig, dat we dit ook nog wel aankonden. Alleen zijn we niet de weg langs de kust gegaan, maar we hebben de rode route verder afgemaakt. Zodoende kwamen we uiteindelijk weer uit waar we ’s middags ook begonnen waren. Bijna aan het eind werd het steeds donkerder. Zouden we het droog houden was nu de vraag.
En zo waar op een paar druppels na hielden we het droog. Onze wandel fiets wandel dag op onze trouwdag hebben we tot een goed en droog einde gebracht. De ferry kwam er net weer aan en we konden er zo op lopen. Dat kwam mooi uit. Nu opletten of we nog dolfijntjes zagen. En wel ja, er werden er weer drie gespot. Wat een leuk gezicht blijft dat. Heel voldaan kwamen we aan de overkant. Na betaald te hebben voor het parkeren zijn we onze thuisreis weer begonnen.
Om ongeveer 7 uur waren we weer thuis. Tot onze verrassing stond er een leuke attentie van Jan en Jo-Ann Bosklopper op tafel. Een hele lieve kaart, een chocolade verrassing en een fles Brut. Helemaal te gek. Dat voor ons omdat we 32 jaar getrouwd zijn. Dit schijnt tegenwoordig toch wel bijzonder te zijn.
Na een snelle opfrisbeurt zijn we lekker uit eten geweest bij de Southers Inn in Kirkoswald. Het was heerlijk, we hebben genoten. Tegen negen uur hadden we onze bordjes leeg en zijn we weer naar huis gegaan. Christine mocht rijden. Het links rijden viel reuze mee.
Na thuiskomst natuurlijk zoals elke dag weer voetbal gekeken. Na het spannende eind van deze wedstrijd (penalty voor Griekenland in de laatste minuut) hebben we na deze inspannende dag snel ons bedje opgezocht.

Groetjes van twee voldane Purgjes