dag 15 La Tuque-Sainte Ursule

Verslag dag 15 La Tuque – Saint Ursule
Het regende de hele nacht. Dit nodigde vanochtend niet uit tot opstaan. Maar om kwart over 8 hebben we dat toch gedaan. De regen was al minder en het leek zelfs op te houden. Niets weerhield ons er dan ook van om toch de geplande wandeling te gaan doen. Na het ontbijt en het legen en vullen van allerlei tanks zijn we om kwart voor 11 op pad gegaan. We moesten nog wel benzine tanken en dat deden we onderweg nog even. Hoezo even. Een tank van 200 liter is niet zo maar gevuld. En al helemaal niet, als je niet precies weet hoe de tank werkt. Ja, overal is dat weer anders. Dus even gewacht op een Canadees, die toen precies vertelde hoe het werkte. En toen ging het natuurlijk snel.
Om kwart over 11 waren we op de plek van bestemming. Dat was dit keer Parc des chutes de la Petite rivière Bostonnais. Hier is één van de hoogste watervallen van Québec. Deze is 35 meter hoog. We hebben hier heerlijk gewandeld. En het weer knapte ondertussen ook op. Hoeveel geluk kan een mens hebben? De routes hier hadden allerlei verschillende nummers. Deze routes vullen elkaar aan. Wij zijn met een deel van 2 begonnen, daarna een deel van 3 en tenslotte 4. Toen waren we weer bij het beginpunt. Terwijl we aan het wandelen waren, hoorden we opeens getimmer. Na goed luisteren en kijken waar het vandaan kwam zagen we een rood gekuifde specht. Een echte woody woodpecker. Natuurlijk moesten hier plaatjes van genomen worden, maar de muggen plaagden hierbij. Het gevloek was dan ook niet van de lucht. Ook kwam er nog een ander stel aanlopen waardoor de specht op de vlucht ging. Gelukkig voor ons kwam het beestje weer terug. Ook had hij nog een vriendje of vriendinnetje meegenomen. Dus hadden we twee doelen om te fotograferen. En de kiekjes zijn gelukt. Zoals jullie kunnen zien. Hierna hebben we onze route afgemaakt, nadat we ook nog op een uitkijktoren van 20 meter hoog zijn geweest. Vanaf hier had je een prachtig uitzicht.
Tegen half 2 zaten we weer in de camper. Ons doel was nu St. Tite waar het 44e rodeo festival plaatsvindt. Om ongeveer 3 uur waren we daar. Nou het plan om daar te gaan kijken hebben we maar snel laten varen. Wat een drukte en onnoemelijk veel campers, de één nog groter dan de ander. Om hier een plek met onze camper te vinden viel niet mee, we hebben dan ook maar geen poging gewaagd. We zijn doorgereden naar Sainte-Ursule. Volgens de brochures is hier ook een waterval. Hebben we daar iets mee? Zou het niet weten.
Om 5 uur waren we bij Parc des chutes de Sainte-Ursule. Bij de ingang van het park was het loket leeg. Er stond een camper voor ons. Deze man was ook al aan het zoeken. Toen kwam er iemand in een auto langs, die in snel Frans vertelde dat we door moesten rijden, daar was een office waar we konden betalen. De Canadees vertelde ons dat we maar achter hem aan moesten rijden en dus deden we dat. Even later kwamen we op de parkeerplaats en zijn het office maar binnengelopen. Ook zochten we natuurlijk nog een camping. Die waren we onderweg ook nog niet tegengekomen. Eerst hebben we betaald om de watervallen te bekijken. Vervolgens vroegen we of de receptioniste ook nog een camping wist. Nu we mochten hier staan, alleen was hier geen service, dus geen water, elektrisch en afvoer. Maar dat hadden we niet nodig, dus staan we hier. Als enigen. Het enige dat hier wel is, ja kinders jullie raden het al, een trein. Dus als die langs komt is het een herrie van jewelste. Die toeteren hier voor elke spoorwegovergang. Gelukkig kwam de trein vanavond om 6 uur langs, hierna (en het is nu 11 uur) hebben we hem niet meer gehoord. Misschien vannacht wie zal het zeggen.
Voor vandaag genoeg geschreven, morgen is het plan richting Montréal te gaan en daar een camping te zoeken. Of dat gelukt is, lezen jullie in een volgend verslag.
De purgjes groeten jullie vanuit een eenzaam en dus heel rustig Sainte-Ursule