verslag dag 5

Verslag dag 5 Galloway Forest Park

Vanochtend weer om ca. 8 uur wakker. Gisteren niet vergeten broodjes te bestellen, deze heeft Martin dus tegen half 9 bij Jan opgehaald. Hierna lekker rustig ontbeten. Martin heeft van Jan ook nog wat folders meegekregen. Vandaag staat wandelen op het programma.
Gezamenlijk bekijken we de opties. Het is het begin nog maar, dus gaan we het rustig opbouwen.
We besluiten naar het Galloway Forest Park te gaan. Dit is een nationaal park, vergelijkbaar met Park de Hoge Veluwe bij ons. Maar dan natuurlijk met veel hogere heuvels.
We hebben een wandeling in de planning van ca. 7,7 km, die ca. 2 uur in beslag moet nemen.
Nadat we reisklaar zijn vertrekken we om ca. 12 uur. Volgens onze Tom Tom is het ong. 60 km en duurt het een uur voordat we er zijn.
We volgen onze Tom Tom en gaan via Barr en Barrhill naar Newton Stewart. Deze plaats is dicht bij het visitor centre van waaruit we de blauwe route willen lopen. Onze Tom Tom kent dit centrum niet en nadat we een bordje zien van dit park volgen we dit maar. We komen alleen bij een andere parkeerplaats uit, dan dat wij in onze planning hadden. Nadat we hier het routebord hebben bestudeerd zien we dat wanneer we eerst een stukje van de witte wandeling lopen we vanzelf op de blauwe route komen. Dit betekent dus iets meer lopen, maar dat is geen probleem. Hoeven we ook niet meer naar de andere parkeerplaats te zoeken. Zo komen we er ook.
Dus de rugzakken op en fototoestellen mee en dat op pad. Het is hier heerlijk rustig en prachtig weer. Het houdt niet op.
We genieten van de rust. Alleen vogels hoor je zingen. Zo nu en dan hebben we prachtige uitzichten over het Schotse heuvellandschap.
Wat wil een mens nog meer.
Na ruim een uur lopen komen we bij het Bruntis Loch. Dit is een romantisch meer met mooie bloeiende waterlelies. Hier gaan we even pauzeren op een bankje. Na wat gegeten en gedronken te hebben gaan we verder. De route is perfect aangegeven en de paden zijn ook prima onderhouden.
We blijven de blauwe route volgen. Onderweg komen we een enkele wandelaar en een drietal mountainbikers tegen. Wat een rust.
Na nog 1 uur gewandeld te hebben genieten we nog even op een bankje van het uitzicht. We kijken uit op de weg waarlangs we gekomen zijn, de Queensway.
De wind waait hier behoorlijk, dus we blijven niet te lang zitten. Anders koelen we veel te snel af. En ziek worden is wel het laatste dat we nu willen.
We lopen nu een klein eindje en komen dan weer bij de witte route. Onze blauwe ronde is nu gelopen. Via de witte lopen we weer terug naar de auto.
Bij de auto programmeren we onze Tom Tom weer voor de terugreis. We kiezen nu voor de kortste route i.p.v. snelste. Deze is ook ca. 60 km maar gaat wel via een andere route. Dit keer gaan we via Newton Stewart (hier hebben we even oponthoud omdat hier het vuur van de Commonwealth games langskomt), Glentrool helemaal binnendoor naar Barr en vandaar naar Dailly. Deze route was echt afgelegen, een heel stuk van de route was een eenbaansweg met passing places waar je elkaar kunt passeren. We kwamen slechts 1 auto en 1 motor tegen en dat op ca. 30 km. Echt in de middle of nowhere. Je moet er maar niet bij stilstaan wat je moet doen als je autopech krijgt. Dan hadden we nog een paar kilometertjes meer moeten lopen ;). Gelukkig was dat niet nodig vandaag.
Genoten hebben we van de rust en de mooie uitzichten. Tegen kwart over 6 waren we weer terug bij het huisje. Hier hebben we eerst rustig aan gedaan (voetbal kijken) om daarna met het koken van het eten te beginnen. Om half acht uiteindelijk aan tafel. Hierna gauw de boel afgeruimd om weer naar de volgende wedstrijd te kunnen kijken. Dit keer was het Uruguay – Engeland aan de beurt. Dit was een spannende pot. Deze poule blijft ook nog spannend.
Hierna het verslag gemaakt. Het weer is nog steeds prachtig.
Morgen zou het volgens de voorspellingen iets minder worden. We wachten af en kunnen er toch niets aan veranderen. De afgelopen vier dagen kunnen ze ons al niet meer afnemen.

Vanuit Dailly groetjes van ons twee.