verslag dag 9
Door: purg
Blijf op de hoogte en volg Christine
01 Juli 2010 | Noorwegen, Oslo
Verslag 9e dag Oppdal-Voss (Bavallen)
Vandaag vertrokken we richting Voss (Bavallen). Het weer was mooi en we zijn vroeg opgestaan. Onderweg was er genoeg te doen en de afstand die we moesten afleggen loog er ook niet om (ca. 385 km en dat is in Noorwegen toch gauw 6 uur kachelen).
We vertrokken om ca. half 10 nadat we eerst nog lekkere broodjes van de bakker als ontbijt genomen hadden. En natuurlijk ook voor onderweg.
Het eerste deel van de route kenden we van de heenweg. Andersom ziet het er toch altijd weer anders uit. En het weer was mooi, dus weer genieten van alles wat je ziet.
Het was een deel van de E6 van Oppdal naar Dombås. Hier ging de route verder op de E136. Voor het plaatsje Lesja gingen we linksaf richting Vågå(mo). Deze route ging over een tolweg, de Slådalsvegen. Het betalen met de creditcard ging niet, dus maar contant betaald. Gelukkig hadden we dit nog aan muntjes in onze knip. Hier was het weer perfect, alsof je alleen op de wereld bent. Langs deze weg hebben we even pauze gehouden en van de omgeving genoten. Martin voelde zich net een koe, alleen ontbrak de handige staart om de vliegen weg te slaan. Na een klein halfuurtje zijn we weer verder gegaan.
Aan het einde van deze tolweg hadden we een klein beetje oponthoud in verband met een kleine wegomlegging vanwege wegwerkzaamheden. Dit was nodig ook, want de weg daarna was bar slecht. Allemaal hobbels en gaten. Gelukkig waren we nog wel een keer in Vågåmo gelegen aan de weg 15 bij het meer Vågåvatnet. Op deze weg moesten we richting Lom. In deze plaats staat een prachtig staafkerkje. We zijn hier dan ook gestopt en hebben mooie plaatjes gemaakt. We hebben onze weg vervolgd via de beroemde Sognefjellveien naar Sognedal. We hadden het plan om onderweg regelmatig te stoppen vanwege de vele plekjes en uitzichten. Helaas betrok de lucht steeds meer, om uit te monden in heftige regenval. We hebben daardoor minder pauzes gehouden, nat worden is per slot van rekening niet ons doel. Toch had dit ook wel wat. Donkere luchten en ritmisch getik op de ruiten van de regen en de ruitenwisser.
Op het hoogste punt (1435 m) Fantestein zijn we wel gestopt. Het meer zit nog vol ijs en dat moest natuurlijk op de foto. Ook regende het even niet meer. Dat geluk hadden we dan wel, al was het berekoud. Zes graden Celsius en een gemene wind daar boven op de vlakte.
Na de fotostop zijn we dan ook snel doorgereden.
Verderop hadden we de keus om nog met het veerpontje over te steken van Solvorn naar Urnes. Daar staat namelijk de oudste staafkerk van Noorwegen. Gezien de tijd en het weer hebben we besloten deze overtocht niet te maken. Al met al zou dit ons zeker een uur kosten.
En staafkerkjes zien we uiteindelijk genoeg deze vakantie en op de foto in de boekjes ziet dit kerkje er niet eens bijzonder uit. Dus wat missen we dan eigenlijk?
Uiteindelijk kwamen we in Sognedal van waaruit we richting Hella moesten. Vlak voor Hella nog heel even gestopt voor een foto van een gigantische waterval. Van Hella vertrok de veerboot naar Vangsnes aan de overkant van het Sognefjord.
We vertrokken om ongeveer 17.00 uur. Martin heeft het kaartje gekocht, terwijl Christine even uit de auto was, de benen strekken en foto’s maken van de veerboot. De verkoper van de ticket vroeg aan Martin 1 auto en 1 bestuurder en toen zei Martin nee, 2 personen. Op het kaartje staat uiteindelijk 1 Vaksen, hetgeen betekent 1 volwassene. Dus is Christine waarschijnlijk als verstekeling meegevaren, alleen weet ze dat zelf niet.
Vervolgens waren we dus om ongeveer half 6 aan de overkant. We hadden nu even weer geluk, want tijdens de overtocht was het droog en konden we op de boot mooi even uitwaaien en foto’s maken van de Ksinnevossenwaterval. Eén van de vele mooie hier in Noorwegen.
Om ongeveer half 6 toen we net weer van de boot waren, schoot ons te binnen dat Nederland aan het voetballen was. Toen maar een Noorse zender op de radio opgezocht en zo goed als zo kwaad geprobeerd Noors te verstaan. We hadden op dat moment wel het idee dat Nederland voorstond met 1-0 door een doelpunt van Robben. Later kwam daar volgens ons nog een doelpunt bij van Dirk Kuyt. Verder hebben we op de radio niets meer gehoord. We gingen dus met een goed gevoel naar Voss. Even later reden we door Vik. Hier kwamen we langs een café waar allemaal oranje slingers buiten hingen. Het was echt een oranje café. De Nederlandse Leeuw stond namelijk ook op de vlaggetjes. Ze blijven daar nu vast nog wel even hangen. Het leek even of we weer in Nederland waren. We gingen verder via Vinje naar Voss (Bavallen). Dichtbij Voss nog een mooie waterval, de Tvinnefoss. Onderaan deze waterval ligt een camping, volgens Martin niet je van het, want dan moet je de hele dag sassen als je steeds die klaterende waterval hoort.
Na ons gemeld te hebben bij de receptie kregen we de sleutel en de plattegrond hoe we ons huisje nummer 102 moesten vinden. Dit was snel gelukt. Ondertussen was het toch ook al rond 7 uur, lang genoeg onderweg geweest.
Het huisje is weer anders als de anderen, nogal logisch eigenlijk. Dit huisje is groter qua woonoppervlak, heeft een mooie grote keuken met oven vaatwasser etc. Mooie badkamer met zelfs een wasmachine. En een TV die nog groter is dan thuis. Dus mooi voetbal kijken. Toen we hem aandeden bleek dat Nederland met 2-1 gewonnen had, omdat in de laatste minuut Slowakije nog een penalty had gekregen. En Dirk Kuyt had het doelpunt niet gemaakt maar Wesley Sneijder. Maar dat maakt allemaal niet uit, het belangrijkste is dat ze hebben gewonnen en verder zijn naar de kwartfinale. Afwachten maar tegen wie, Brazilië of Chili. Dat wordt vanavond bekend. Ze moeten dan weer op vrijdagmiddag 2 juli om 4 uur. We zijn bang dat we dat niet gaan zien. We zitten dan niet meer hier en willen dan de omgeving van Hemsedal gaan bekijken. Nederland moet dan maar winnen, dan zien we de halve finale wel weer thuis. Maar daar denken we nu nog niet aan. Dat duurt nog zo lang.
Helaas heeft dit huisje geen sauna en dat hadden we nu net nog even willen doen. Misschien nog een kans in het volgende appartement. Ook de openhaard ontbreekt hier, maar ondanks de temperaturen missen we die niet. En wat internet betreft, dat hebben ze hier wel, maar dat kost klauwen vol geld. Dus gaan we dat de laatste avond voordat we weg gaan even doen, zijn de mensen thuis weer even bij.
En wat hetzelfde is als bij de anderen is het schitterende uitzicht. Alleen was dat op het moment van aankomst niet super vanwege de weersomstandigheden. Maar desalniettemin je kijkt wel prachtig weg.
Groeten van een genietende Martin en Christine.
Vandaag vertrokken we richting Voss (Bavallen). Het weer was mooi en we zijn vroeg opgestaan. Onderweg was er genoeg te doen en de afstand die we moesten afleggen loog er ook niet om (ca. 385 km en dat is in Noorwegen toch gauw 6 uur kachelen).
We vertrokken om ca. half 10 nadat we eerst nog lekkere broodjes van de bakker als ontbijt genomen hadden. En natuurlijk ook voor onderweg.
Het eerste deel van de route kenden we van de heenweg. Andersom ziet het er toch altijd weer anders uit. En het weer was mooi, dus weer genieten van alles wat je ziet.
Het was een deel van de E6 van Oppdal naar Dombås. Hier ging de route verder op de E136. Voor het plaatsje Lesja gingen we linksaf richting Vågå(mo). Deze route ging over een tolweg, de Slådalsvegen. Het betalen met de creditcard ging niet, dus maar contant betaald. Gelukkig hadden we dit nog aan muntjes in onze knip. Hier was het weer perfect, alsof je alleen op de wereld bent. Langs deze weg hebben we even pauze gehouden en van de omgeving genoten. Martin voelde zich net een koe, alleen ontbrak de handige staart om de vliegen weg te slaan. Na een klein halfuurtje zijn we weer verder gegaan.
Aan het einde van deze tolweg hadden we een klein beetje oponthoud in verband met een kleine wegomlegging vanwege wegwerkzaamheden. Dit was nodig ook, want de weg daarna was bar slecht. Allemaal hobbels en gaten. Gelukkig waren we nog wel een keer in Vågåmo gelegen aan de weg 15 bij het meer Vågåvatnet. Op deze weg moesten we richting Lom. In deze plaats staat een prachtig staafkerkje. We zijn hier dan ook gestopt en hebben mooie plaatjes gemaakt. We hebben onze weg vervolgd via de beroemde Sognefjellveien naar Sognedal. We hadden het plan om onderweg regelmatig te stoppen vanwege de vele plekjes en uitzichten. Helaas betrok de lucht steeds meer, om uit te monden in heftige regenval. We hebben daardoor minder pauzes gehouden, nat worden is per slot van rekening niet ons doel. Toch had dit ook wel wat. Donkere luchten en ritmisch getik op de ruiten van de regen en de ruitenwisser.
Op het hoogste punt (1435 m) Fantestein zijn we wel gestopt. Het meer zit nog vol ijs en dat moest natuurlijk op de foto. Ook regende het even niet meer. Dat geluk hadden we dan wel, al was het berekoud. Zes graden Celsius en een gemene wind daar boven op de vlakte.
Na de fotostop zijn we dan ook snel doorgereden.
Verderop hadden we de keus om nog met het veerpontje over te steken van Solvorn naar Urnes. Daar staat namelijk de oudste staafkerk van Noorwegen. Gezien de tijd en het weer hebben we besloten deze overtocht niet te maken. Al met al zou dit ons zeker een uur kosten.
En staafkerkjes zien we uiteindelijk genoeg deze vakantie en op de foto in de boekjes ziet dit kerkje er niet eens bijzonder uit. Dus wat missen we dan eigenlijk?
Uiteindelijk kwamen we in Sognedal van waaruit we richting Hella moesten. Vlak voor Hella nog heel even gestopt voor een foto van een gigantische waterval. Van Hella vertrok de veerboot naar Vangsnes aan de overkant van het Sognefjord.
We vertrokken om ongeveer 17.00 uur. Martin heeft het kaartje gekocht, terwijl Christine even uit de auto was, de benen strekken en foto’s maken van de veerboot. De verkoper van de ticket vroeg aan Martin 1 auto en 1 bestuurder en toen zei Martin nee, 2 personen. Op het kaartje staat uiteindelijk 1 Vaksen, hetgeen betekent 1 volwassene. Dus is Christine waarschijnlijk als verstekeling meegevaren, alleen weet ze dat zelf niet.
Vervolgens waren we dus om ongeveer half 6 aan de overkant. We hadden nu even weer geluk, want tijdens de overtocht was het droog en konden we op de boot mooi even uitwaaien en foto’s maken van de Ksinnevossenwaterval. Eén van de vele mooie hier in Noorwegen.
Om ongeveer half 6 toen we net weer van de boot waren, schoot ons te binnen dat Nederland aan het voetballen was. Toen maar een Noorse zender op de radio opgezocht en zo goed als zo kwaad geprobeerd Noors te verstaan. We hadden op dat moment wel het idee dat Nederland voorstond met 1-0 door een doelpunt van Robben. Later kwam daar volgens ons nog een doelpunt bij van Dirk Kuyt. Verder hebben we op de radio niets meer gehoord. We gingen dus met een goed gevoel naar Voss. Even later reden we door Vik. Hier kwamen we langs een café waar allemaal oranje slingers buiten hingen. Het was echt een oranje café. De Nederlandse Leeuw stond namelijk ook op de vlaggetjes. Ze blijven daar nu vast nog wel even hangen. Het leek even of we weer in Nederland waren. We gingen verder via Vinje naar Voss (Bavallen). Dichtbij Voss nog een mooie waterval, de Tvinnefoss. Onderaan deze waterval ligt een camping, volgens Martin niet je van het, want dan moet je de hele dag sassen als je steeds die klaterende waterval hoort.
Na ons gemeld te hebben bij de receptie kregen we de sleutel en de plattegrond hoe we ons huisje nummer 102 moesten vinden. Dit was snel gelukt. Ondertussen was het toch ook al rond 7 uur, lang genoeg onderweg geweest.
Het huisje is weer anders als de anderen, nogal logisch eigenlijk. Dit huisje is groter qua woonoppervlak, heeft een mooie grote keuken met oven vaatwasser etc. Mooie badkamer met zelfs een wasmachine. En een TV die nog groter is dan thuis. Dus mooi voetbal kijken. Toen we hem aandeden bleek dat Nederland met 2-1 gewonnen had, omdat in de laatste minuut Slowakije nog een penalty had gekregen. En Dirk Kuyt had het doelpunt niet gemaakt maar Wesley Sneijder. Maar dat maakt allemaal niet uit, het belangrijkste is dat ze hebben gewonnen en verder zijn naar de kwartfinale. Afwachten maar tegen wie, Brazilië of Chili. Dat wordt vanavond bekend. Ze moeten dan weer op vrijdagmiddag 2 juli om 4 uur. We zijn bang dat we dat niet gaan zien. We zitten dan niet meer hier en willen dan de omgeving van Hemsedal gaan bekijken. Nederland moet dan maar winnen, dan zien we de halve finale wel weer thuis. Maar daar denken we nu nog niet aan. Dat duurt nog zo lang.
Helaas heeft dit huisje geen sauna en dat hadden we nu net nog even willen doen. Misschien nog een kans in het volgende appartement. Ook de openhaard ontbreekt hier, maar ondanks de temperaturen missen we die niet. En wat internet betreft, dat hebben ze hier wel, maar dat kost klauwen vol geld. Dus gaan we dat de laatste avond voordat we weg gaan even doen, zijn de mensen thuis weer even bij.
En wat hetzelfde is als bij de anderen is het schitterende uitzicht. Alleen was dat op het moment van aankomst niet super vanwege de weersomstandigheden. Maar desalniettemin je kijkt wel prachtig weg.
Groeten van een genietende Martin en Christine.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
